Als je aan de wolken vraagt: 'Waar is de man

in de maan? geven ze geen antwoord. Ze keren

hun grijze rug naar je toe, en drijven verder

in de richting van het park, waar een man zo-

juist zijn hond heeft afgeranseld.

'Probeer het je te herinneren!

'Probeer het je te herinneren!

'Er is helemaal niets op de maan' zegt de vader

streng. 'Er zijn alleen maar rotsen. En het is

er koud en kaal'.

'Dat is niet waar! roept het kind. 'Er staat

een huis op de maan. En er groeien rozen. De

man in de maan heeft een tuin vol met rozen!

De vader tikt het kind met een stok tegen de 

wangen. 'Er is niets! en de man in de maan

bestaat niet. Wat je ziet is schaduw die op 

je valt als het donker wordt'.

'Het is wel zo! roept het kind boos.

'Het is wel!

Het waren mijn eerste hete tranen.

Op ons viel regen.

En de maan verdween.

Kreek Daey Ouwens  2000